مقالات ارسالی - یکی از دانشجویان اهل‌سنت
برگزاری همایش سالانه دانشجویان اهل‌سنت در زاهدان، فرصت مناسبی بود برای آگاهی یافتن از مشکلاتی که دانشجویان سنی‌مذهب در دانشگاه‌های ایران با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.
خوانندگان گرامی شاید آگاهی نسبی از مشکلات اهل‌سنت در ایران دارید، اما هیچ وقت شده تا پیگیر مشکلات دانشجویان باشید؟ شاید هم برای اولین بار باشد که با عنوان مشکلات دانشجویان اهل‌سنت آشنا می‌شوید!
متاسفانه با گذشت سی سال از انقلاب اسلامی ایران که پایه‌هایش بر مبنای اخوت، برابری، برچیدن هرگونه تبعیض و از بین بردن فقر و ... گذاشته شده و استقلال، آزدای، جمهوری اسلامی از اهداف و شعارهای کلیدی آن بشمار می‌آمد، تا کنون اهل‌سنت به حقوق مسلم خویش دست نیافته است؛ در این میان موانعی که از سوی عده‌ای از مسئولین و گروه‌های تندرو به منظور از بین بردن انگیزه ادامه تحصیل برای دانشجویان اهل‌سنت ایجاد می‌شود شگفت‌آور است.
وجود نشریات دانشجویی یکی از مسلمات دانشگاه‌های عصر حاضر است؛ در حالی که بسیاری از دانشجویان ما اجازه فعالیت مطبوعاتی را ندارند.
در چهارمین همایش دانشجویان اهل‌سنت، یکی از دانشجویان اهل‌سنت دانشگاه سبزوار پرده از مشکلاتی برداشت که شاید بسیاری از دانشجویان سنی‌مذهب با آن مواجه‌اند. وی گفت: با وجود اینکه جمعیت قابل ملاحظه‌ای را در دانشگاه سبزوار تشکیل می‌دهیم، اما باز هم با محدودیتهای فراوانی دست و پنجه نرم می‌کنیم؛ به مقدسات ما توهین می‌شود، که نمونه‌اش توهین به ساحت مقدس حضرت عمر رضی‌الله‌عنه بود که اعتراض شدید دانشجویان اهل‌سنت را برانگیخت، نشریه "آدین" که تنها تریبونی بود جهت معرفی اعتقادات اهل‌سنت برای دانشجویان سنی لغو امتیاز شد.
به ما اجازه داده نمی‌شود تا نمازهای پنج وقت خویش را در مسجد دانشگاه بصورت جماعت برگزار نمائیم، بلکه برای ادای آن اجازه گرفتن ازمسئول مربوطه الزامی است. اینها مشتی نمونه خروار از محدودیتهایی است که برای دانشجویان سنی ایجاد شده است.
این در حالی است که قانون اساسی جمهوری اسلامی به رعایت حقوق اهل‌سنت تاکید دارد. بند نهم اصل سوم قانون اساسی، دولت جمهوری اسلامی ایران را موظف کرده تا نسبت به رفع تبعیضات ناروا و ایجاد امکانات عادلانه برای همه، در تمام زمینه‌های مادی و معنوی بکوشد.
در اصل 12 قانون اساسی علی‌رغم تصریح به رسمی بودن مذهب جعفری اثنی‌عشری، مذاهب دیگر اسلامی اعم از حنفی، شافعی، مالکی، حنبلی و زیدی دارای احترام کامل هستند، پیروان این مذاهب در انجام مراسم مذهبی، طبق فقه خودشان آزادند و در تعلیم و تربیت دینی و احوال شخصیه (ازدواج، طلاق، ارث و وصیت) و دعاوی مربوط به آن در دادگاه‌ها رسمیت دارند و در هر منطقه‌ای که پیروان هریک از این مذاهب اکثریت داشته باشند، مقررات محلی در حدود اختیارات شوراها بر طبق آن مذهب خواهد بود؛ با حفظ حقوق پیروان سایر مذاهب.
علاوه بر آن جمهوری اسلامی با اختصاص بودجه‌های کلان در گسترش اندیشه وحدت اسلامی پیش قدم است؛ تاسیس مجمع جهانی تقریب بین مذاهب اسلامی، انتشار صدها عنوان کتاب و نشریات و برگزاری کنفرانس‌های بین‌المللی به منظور نهادینه کردن وحدت اسلامی میان مسلمانان، از برنامه‌های جمهوری اسلامی ایران است.
اما با وجود محدودیتهایی که اهل‌سنت با آن مواجه هستند، آیا مجمع التقریب در رسیدن به اهدافش موفق خواهد شد؟
البته در این میان سؤالی که ذهن بسیاری از اندیشمندان اهل‌سنت را به خود مشغول نموده است، چرایی تمرکز فعالیتهای مجمع التقریب در خارج از کشور است. این در حالی است که مجمع هیچگونه توجهی به اهل‌سنت داخل کشور نمی‌نماید.
سخنان شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید حفظه‌الله‌تعالی در سومین همایش دانشجویان اهل‌سنت قابل تأمل است؛ ایشان فرمودند: «از اینکه مجمع التقریب فعالیتهایش را خارج از کشور متمرکز نموده است جای تأمل دارد».
البته این محدودیتها در حالی برای دانشجویان اهل‌سنت ایجاد می‌شود که دانشجویان شیعه مذهب به راحتی در دانشگاه‌های کشورهای عربی و اسلامی تحصیل می‌کنند.
به عقیده نگارنده اینک زمان آن رسیده تا مسئولین نظام جمهوری اسلامی ایران در نحوه تعامل‌شان با اهل‌سنت، به ویژه با دانشجویان سنی مذهب تجدید نظر نمایند، و شکافی را که با اقدامات غیر کارشناسانه عده‌ای افراطی میان دولت و ملت ایجاد شده پر نماید تا شاهد بر قراری وحدت حقیقی باشیم.
به امید آن روز
والسلام
نظرات